ΗΙΣΤΟΡΙΑ  ΤΩΝ  ΙΩΑΝΝΙΤΩΝ  ΙΠΠΟΤΩΝ    

SOVEREIGN ORDER OF SAINT JOHN OF JERUSALEM

World ConfederationKnights of Cyprus, Rhodes, Malta, St Petersburg

Η πάνω από 900 χρόνια ιστορία των S.O.S.J.J. γεμίζει βιβλία, εγκυκλοπαίδειες, χειρόγραφα και κάθε τύπο οχήματος που είναι δυνατόν να δώσει να απεικονίσει, οικοδομήσει κ.λ.π.

       Εάν θέλαμε να αξιώσουμε ότι θα γράψουμε την ιστορία του τάγματος των Ιωαννιτών Ιπποτών, θα φαινόμασταν τουλάχιστον παράτολμοι(αλαζόνες), γι’ αυτό θα περιοριστούμε στο να δώσουμε μια αχτίδα γνωριμίας σε ότι μας αφορά.Ειδικότερα  να παραθέσουμε δεδομένα σίγουρα και αδιαμφισβήτητα σχετικά με την προέλευσή μας, την ιστορική συνέχιση μετά το 1798 μέχρι τις μέρες μαςσύμφωνα με τα  καταστατικά και κανονισμούςπου ίσχυαν πριν από το 1798 και πάει λέγοντας.

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

Το έτος 1000 η Ιερουσαλήμ  καταλαμβάνεται από Σαρακηνούς .Μια ομάδα φιλάνθρωπων θαλασσοπόρων από το Αμάλφι γύρω στα 1020-1025, λαμβάνει από τον Χαλίφη Dehara Ladimellah την χορηγία για την κατασκευή στην Ιερουσαλήμ μιας συνοικίας με όρο την ίδρυση  ενός νοσοκομείου για τους αρρώστους και τους προσκυνητές , συχνά θύματα βίας κλοπών και καταδιώξεων.

Στην πορεία των χρόνων η κοινότητα αυξήθηκε, μέχρι που έγινε ένα αληθινό καταφύγιο, όπου οι «νοσοκομειακοί μοναχοί» στην Ιερουσαλήμ θεραπεύουν και περιθάλπουν όλους τους προσκυνητές, κάθε χρώματος φυλής και θρησκείας. Τα  χρόνια εκείνα  στους τόπους προσευχής και προσκυνήματος οι επιδρομείς επιτίθεντο στους οδοιπόρους, γι’ αυτό οι μοναχοί  θέλοντας να περιθάλψουν τα θύματα ληστείας και να μην γίνουν στόχος από τους ληστές , υποχρεώθηκαν να εκπαιδευτούν στα όπλα  και να γίνουν οι ίδιοι «μοναχοί -οπλίτες» για την  άμυνατων αδυνάτων , των φτωχών των χτυπημένων των ορφανών και των χήρων γυναικών.

Οι προερχόμενοι από το Αμάλφι κάτοικοι  παραμένουν κοντά στο «Νοσοκομείο» της Ιερουσαλήμ που ωστόσο διοικείται από Βενεδικτίνους και ειδικά από τον Fra Gerardo Sasso (σε αυτό το σημείο υπάρχουν αντιφατικές ιστορικές  αναφορές, μερικές  όμως, όπως του G.G,Napione αναφέρουν τον Gerardo da  Tongo ή (GerardTum) φεουδάρχη από το Άστι  που έφυγε κατά την πρώτη σταυροφορία, άλλοι  τον GiuseppeGarganoαπό το Αμάλφι ακριβώς τον Gerardo De Sassoτου οποίου  το οικογενειακό σπίτι του βρισκόταν   στο La Scala, στο τωρινό χωριό του μοναστηριού ( ΑmafidelMonte).Ιδρύοντας την αδελφότητα του Αγίου Ιωάννη, ο Fra Gerardo, γίνεται ο πρώτος Μεγάλος Μάγιστρος των «ένοπλων Ιπποτών» που συνδέονται με τους Σταυροφόρους και πολεμούν στο πλευρό τους. Το 1099, στο τέλος της πρώτης Σταυροφορίας (1095-1099), ο Godoffredo di Buglione ανακαταλαμβάνει την Ιερουσαλήμ και τον επόμενο χρόνο ο αδελφός του Boldovino γίνεται ο Πρώτος Βασιλιάς της Ιερουσαλήμ.

Η “SacraDomus” « Ιερή Πόλη» ζει την πιο σταθερή και λαμπερή της  περίοδο, αρχίζει να αναπτύσσει μια δραστηριότητα υποστήριξης, όχι μόνο για τους εμπόρους  και τους προσκυνητές, αλλά και για αυτήν την αδελφότητα των  “frates”,που ωστόσο εξαπλώνεται σαν κηλίδα λαδιού σε όλους τους Ιερούς Τόπους. Λαμβάνει χαρακτηριστικά και θεσμούς δικούς της και αρχίζει να λειτουργεί για χάρη των Σταυροφόρων. Με την έγκριση της Βούλας του Πάπα στις 15 Φεβρουαρίου 1113 και τις ακόλουθες πράξεις, ο Πάπας Pasquale II, καθορίζει το σύνταγμα των Ιωαννιτών Ιπποτών της Ιερουσαλήμ, κυρίαρχο και ανεξάρτητο  από κάθε πολιτική και εκκλησιαστική αρχή.H μικρή αδελφότητα διασχίζει τα σύνορα της Παλαιστίνης και εξαπλώνεται σε όλη τη Χριστιανοσύνη όπου, με  την παπική άδεια μπορεί δέχεται δωρεές και να ιδρύει οίκους. Μετά τον θάνατο του Fra Gerardo το 1120 εκκλήθηκε στην ηγεσία του Κυρίαρχου Τάγματος ένας Ευγενής εκ Προβηγκίας , ο Fra Raimondo Du Puy, ο οποίος αλλάζει ριζικά τη ρύθμιση, τη στρατηγική και τους στόχους του ιδρύματος. Η άμυνα του Λατινικού Βασιλείου της Ιερουσαλήμ και η άνθιση του Ιπποτικού πνεύματος, είναι η βάση της αλλαγής που προκαλεί τους «frates» να γίνουν «ιππείς και υπηρέτες πολεμιστές». Με τη θέληση του Πάπα Ιννοκέντιο ΙΙΙ, στα αρχικά καθήκοντα, προστίθενται πολεμικές λειτουργίες.

Μια αρχική συγχώνευση δηλαδή, ανάμεσα στην πολεμική δύναμη για την υπεράσπιση της Χριστιανοσύνης και της Νοσοκομειακής φιλανθρωπίας για την υπεράσπιση της ζωής. Οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη θα τιμηθούν με το κόκκινο ένδυμα με τον άσπρο οκταγωνικό σταυρό στο κέντρο, που έχουν υιοθετήσει σαν έμβλημα και  πολεμάνε για την υπεράσπιση των αδυνάτων των αρρώστων των προσκυνητών των δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης. Αυτοί συνδέονται με τρεις αρετές , της υπακοής, της υπεράσπισης των φτωχών και της αγνότητας. Οι ιερείς εξασφαλίζουν την ελεημοσύνη, ενώ οι  “frates”  φροντίζουν, παρηγορούν  και θάβουν τους άτυχους.

Είναι παρόντες στα όπλα στις σταυροφορίες, όπου διακρίνονται για την αξιοσύνη, το θάρρος, την πίστη και τα χρηστά ήθη. Η πτώση της Ιερουσαλήμ και όλης της Παλαιστίνης στα χέρια των Τούρκων θα σηματοδοτούσε μια αρνητική στιγμή για το τάγμα, εάν αυτό δεν βασιζότανε στα  “DOMUS”που παραμένουν σαν νησίδες της Δύσης  στον αχανή Ανατολικό κόσμο. Στην γενναία  ελπίδα να επανακτήσουν τους ιερούς τόπους , το τάγμα εγκαθίσταται στην Κύπρο όπου λαμβάνει από τον Βασιλιά Enrico di Lusignano την πόλη της Λεμεσού. Επάνω στα πλοία τους τώρα μαχόμενοι οι Ιππότες με κόκκινες σημαίες με άσπρους οκταγωνικούς σταυρούς θα υπερασπίζονται  τις συνοδείες των προσκυνητών που κατευθύνονται προς τους Αγίους Τόπους και επιτίθενται αδυσώπητα στους εχθρικούς  στόλους ή τους κουρσάρους.

Στην συνέχεια αυτών των γεγονότων οι Ιππότες του τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ στα 1308 , οδηγούμενοι από τον μεγάλο Μάγιστρο Foul Que de Villaret, εξαργυρώνουν το νησί της Ρόδου όπου διαμένουν για 214 έτη, αφήνοντάς το  στις 2 Ιανουαρίου 1523.

Στην συνέχεια και  μετά από ένα προσκύνημα σε διάφορες πόλεις της Ιταλίας, ψάχνοντας για κατάλληλη έδρα το 1530 ο Giulio dei Medici, ιππότης του τάγματος και ήδη Gran Priore di Capua γίνεται Πάπας με το όνομα Clemente VII, μεσολαβεί στον Αυτοκράτορα Carlo I της Ισπανίας , ο οποίος στις 25 Ιουλίου του ιδίου έτους υπογράφει  την παραχώρηση του  νησιού  της Μάλτας (και της Τρίπολης στην Αφρικανική ακτή) , σαν Φέουδο ευγενείας και εντιμότητας .(Το οποίο επιβεβαίωσε και ο Πάπας με την βούλα)

Από αυτήν την στιγμή οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, ιστορικά αναφέρονται πιο απλά οι «Ιππότες της Μάλτας του σταυρού των οχτώ κορυφών ». Παραμένουν στο νησί που έγινε η νέα διοικητική και πραγματική έδρα της παγκοσμίου κυριαρχίας, που ασκείται από το 1113 μέχρι τον Ιούνιο του 1798. Αυτός ήταν ο χρόνος που οι Ιππότες υποχρεώθηκαν να αφήσουν το νησί στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, χωρίς να εμπλακούν σε μάχη αλλά με την τιμή των όπλων, γιατί όπως επίσημα αναφέρεται στην ιστορία, ο Μεγάλος Γερμανός Μάγιστρος Ferdinand Von Hompesch zu Bolheim, δεν θέλησε να ανοίξει πυρά εναντίον άλλων Καθολικών Χριστιανών.

Αφού χάθηκε η Μάλτα , μια μικρή ομάδα ανθρώπων ακολούθησε τον Μεγάλο Μάγιστρο, κατέφυγαν στην Ιταλία, ενώ περίπου 400 Ιππότες αξιωματούχοι προχώρησαν στην Αγία Πετρούπολη, όπου τέθηκαν υπό την προστασία του Τσάρου Paolo I της Ρωσίας. Στην πόλη αυτή, στην σύνοδο με τους Ιππότες της μεγάλης Priority(Ηγεμονίας )της Ρωσίας, της Γερμανίας και της Πολωνίας, ψήφισαν την επίσημη δήλωση της κατάπτωσης του Μεγάλου Γερμανού Μαγίστρου Ferdinand Von Hompesch zu Bolheim.

Ο ίδιος ο Τσάρος με την ευλογία του Πάπα, ανήσυχος για την υπερεξουσία του Ναπολέοντα, ανέλαβε πρώτα την κατάσταση του Μεγάλου Προστάτη και μετά εκείνη του 70ΟΥ βαθμού του Μεγάλου Μαγίστρου του τάγματος των Ιωαννιτών Ιπποτών της Ιερουσαλήμ , Ιππότες της Μάλτας (13 Νοεμβρίου 1798). Στις 21 Νοεμβρίου ο Τσάρος επέβαλε τις κληρονομικές διοικήσεις του τάγματος της Ρωσίας , σύμφωνα με τον κώδικα ευγενείας του οίκου Romanov, αποτελούμενο από την μεγάλη Καθολική Priority (Ηγουμενεία) και την μεγάλη Ορθόδοξη Priority (Ηγουμενεία), που ύψωσε οριστικά τον Ιούλιο του 1799.

Ο Paolo I (Petrovic Romanov) πέθανε στις 23 Μαρτίου 1801.Την ίδια στιγμή που,  οι ιδιοκτησίες του τάγματος ατιμώρητα λεηλατούνταν  από όλους  και τα πανταχού εδάφη τους κατακτιόνταν , ειρωνεία της τύχης , οι έξι Ευρωπαϊκές δυνάμεις  υπέγραφαν την συνθήκη Amiens, στις 25 Μαρτίου του 1802.

Σε αυτήν την διεθνή συνθήκη ειρήνης, αναγνωρίστηκε  και προβλέφτηκε η επιστροφή των εδαφών, η  αποκατάσταση, η ανεξαρτησία , η προστασία και η διαιώνιση του τάγματος των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ.

 Αυτή η κυριαρχία που παραχωρήθηκε στο τάγμα το 1113, καθορίστηκε πραγματικά  και νομικά στην Ρόδο το 1308 και επιβεβαιώθηκε στην Μάλτα το 1530 και αναγνωρίστηκε με την συνθήκη Amiens το 1802 και ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει με ή χωρίς έδαφος. Είναι μια παλιά αρχή που καθιερώνεται από το διεθνές δίκαιο, όπου ένα δικαίωμα, αφού χορηγηθεί, δεν απαιτεί για την διατήρησή του και την διατήρηση της ύπαρξης της αρχής από την οποία έχει αποκτηθεί. Εάν μια συνθήκη, ή ένας άλλος νόμος, εφαρμόστηκε για την αναγνώριση ενός δικαιώματος, η  λήξη της ισχύουσας συνθήκης ή του νόμου, δεν αναιρεί αυτό το δικαίωμα.

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΛΤΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Στις 9 Φεβρουαρίου του 1803, ο Πάπας Pio VII  (διαδέχτηκε τον Πάπα Pio VI που πέθανε στην εξορία),  επανιδρύει το τάγμα με την ονομασία SMOM (Sovrano Militare Ordine di Malta)και ονομάζει Μεγάλο Μάγιστρο τον Bali Giovan Battista Tommasi di Cortona, τιμή που αρνήθηκε να δεχτεί ο Fra Bartolomeo Ruspoli.

Η επανίδρυση και ο σχετικός διορισμός τουTommasi (που δεν έγινε αποδεκτός από όλους τους διασκορπισμένους Ιππότες της Ευρώπης) αποδείχτηκε τελικά απαραίτητη για να επιτευχθεί η επανάκτηση του νησιού της Μάλτας, που κατείχαν οι Άγγλοι και θα έπρεπε να περιέλθει στα χέρια του Μεγάλου Μαγίστρου, όπως προσχεδιασμένα προέβλεπε η συμφωνία Amiens(1802).

Το  αποτέλεσμα αυτών των ιστορικών και πολιτικών περιπετειών, χώρισε τον  παλιό κορμό του δέντρου του τάγματος σε διάφορους κλάδους.

-Γκραν Priorato (Mεγάλη Ηγουμενεία) των Ηνωμένων Πολιτειών (γίνεται το 1794)

-Γκραν Priorato (Mεγάλη Ηγουμενεία) της Ρωσίας ( με τους Ιππότες που έφυγαν από την   Μάλτα μετά την κατάληψη του νησιού από τον Ναπολέοντα).

-Baliaggio del Brandenburgo γνωστόσαν “Johanniterorder”

-Priorati (Ηγουμενείες) της Αγγλίας, Ιρλανδίας , Δακίας, μαζί με άλλα Priorati (Ηγουμενείες), Balivati (περιφερειακό συντονιστικό όργανο), commanderie( ανώτερες στρατιωτικές διοικήσεις) που προστατεύονταν από τα υπάρχοντα Ευρωπαϊκά Στέμματα, ή ενσωματωμένα σε άλλα Βασίλεια (Πορτογαλικό, Ισπανικό, Πολωνικό κ.λ.π.)

Η ιστορία αυτών των 200 τελευταίων χρόνων που μας αφορούν, αρχίζει πρακτικά τον Ιανουάριο του 1797. Πράγματι το τάγμα αναγνωρίστηκε στη Ρωσία με μια σύμβαση που υπογράφτηκε στην Αγία Πετρούπολη, ανάμεσα στον Τσάρο  Paolo I και στον Μεγάλο Μάγιστρο de Rohan. Οι όροι της σύμβασης επικυρώθηκαν τον Αύγουστο του 1797 με τον διάδοχο του de Rohan, Μεγάλο Μάγιστρο  Fra Ferdinand von Hompesh, που παρέδωσε στον Τσάρο τον τίτλο του προστάτη του τάγματος . Τον Δεκέμβριο του 1797 κατά την διάρκεια μιας επίσημης τελετής ο Τσάρος δέχεται αυτήν την νέα τιμή.

Με τον  θάνατο του  τσάρου Paolo I, ο μοναδικός διάδοχος Alessandro I, δεν λαμβάνει την μεγάλη Μαγιστρεία του τάγματος, αλλά παραμένει αντιβασιλέας του Ρώσο –ορθοδόξου Priorato (την Ηγουμενεία μόνο  του Βασιλείου) και μεγάλος προστάτης του τάγματος (τίτλος που διατηρήθηκε στην συνέχεια για όλη την οικογένεια Romanov), αποκαθιστώντας στον Πάπα τους τίτλους που είχε λάβει ο  πατέρας του  και επιτρέποντας έτσι την επανίδρυση του τάγματος το 1803 για τους Ιππότες της Καθολικής πίστης.

Από τότε η τύχη του τάγματος των Ιπποτών της ορθόδοξης πίστης ευθυγραμμίστηκε με την τύχη της Βασιλικής οικογένειας των Τσάρων του οίκου Romanov. Μια απόφαση Του πολιτικού δικαστηρίου της Αγίας Πετρούπολης στις 17Δεκεμβρίου 1899 αναγνώρισε το κληρονομικό δικαίωμα της ηγεσίας Svernik-Starolessve του κυρίαρχου τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ , ονομαζόμενο της Μάλτας, στα πρόσωπα των απογόνων του οίκου Ligny Luxembourg.

Στις αρχές του 1900 στις Η.Π.Α. συναντιούνται διάφοροι απόγονοι αυτών που υπήρξαν Ιππότες του Gran Priorato U.S.A.,  με Ιππότες από όλη την Ευρώπη, αλλά κυρίως με ευγενείς Πολωνούς, Βούλγαρους και Ρώσους , μετανάστες στον νέο κόσμο, που διαμέσου διαφόρων συναντήσεων  και συνόδων (1908-1911) καθορίσανε την ιστορική συνέχεια της προέλευσης του τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, σαν το κυρίαρχο τάγμα, δια μέσου της παγκόσμιας ένωσης των Αυτόνομων Ιπποτικών Διοικήσεων των Η.Π.Α.

Με την επανάσταση των Μπολσεβίκων στην Ρωσία των Τσάρων, πολλοί ευγενείς ξενιτεύτηκαν στις Η.Π.Α. και εντάχθηκαν με πλήρη τίτλο στην παγκόσμια ένωση  των Αυτόνομων Ιπποτικών Διοικήσεων, έχοντας την αναγνώριση του τίτλου του Μεγάλου Ρωσικού Priority.

Στις 6 Φεβρουαρίου του 1954, το μεγάλο συμβούλιο της ένωσης των Αυτόνομων Ιπποτικών Διοικήσεων , εξέλεξε Μεγάλο Μάγιστρο τον κληρονόμο διοικητή του αρχηγείου του Svernik-Starolessve και του αρχηγείου της Beon- Toulouse τον  S.A.R και Ι. Principe Nicola di Ligny Luxembourg de Laskaris Ventimille.

Στις 25 Ιουνίου  το Ιταλικό Δικαστήριο με δεδικασμένη απόφαση, αναγνωρίζει τον S.A.R και Ι. Principe Nicola di Ligny Luxembourg de Laskaris Ventimille,  Αυτοκρατορικό και Βασιλικό Πρίγκιπα της Κύπρου και της Ιερουσαλήμ και αρχηγό της Δυναστείας Ardennes-Lorena. Η εν λόγω δυναστεία ήταν ιδρύτρια του Βασιλείου της Ιερουσαλήμ και κληρονόμος όλων των Κυριαρχικών δικαιωμάτων αυτής , όπως και του Προστάτη Μεγάλου Μαγίστρου, «Δικαίωμα Αίματος, Μεγαλειότητας και Τιμής» των Ηνωμένων Αυτόνομων  Priorati και των κληρονομικών Διοικήσεων του τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, ονομαζόμενο της Μάλτας . Κατείχε  όλα τα δικαιώματα της Δυναστείας, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να απονέμει  και να εκχωρεί  τους Ιπποτικούς τίτλους του Τάγματος (χωρίς όριο στην χρήση των αντίστοιχων τίτλων από αυτούς που τους λαμβάνει).

Η Ιταλική Δικαστική απόφαση της 25ης Ιουνίου του 1955, κάνοντας μια σαφή διάκριση, ανάμεσα στο Κυρίαρχο Στρατιωτικό Ιπποτικό Τάγμα με την ονομασία SMOM και την Παγκόσμια Ένωση των Αυτόνομων Priorati αναφέρει:“ Προφανώς το Δικαστήριο των Καρδιναλίων θέλησε να ασχοληθεί μόνο με τον νέο Παπικό θεσμό και όχι με το παλιό Κυρίαρχο Τάγμα των Ιπποτών, που αντιπροσωπεύει  όλα τα Priorati, τα οποία αντίθετα μετά από αυτό, αποφάσισαν να προχωρήσουν στον διορισμό δικών τους Νέων  Μεγάλων Μάγιστρων και στις 6 Φεβρουαρίου του 1954 εξέλεξαν για την εν λόγω τιμή τον Πρίγκιπα Nicola di Ligny Luxembourg de Laskaris Ventimille της Αρχαίας Δυναστείας Ardennes-Lorena.”

H Ιταλική δικαστική διευκρίνιση, όσον αφορά το δικαστήριο των Καρδιναλίων, αναφέρεται στην απόφαση της 24ης Ιανουαρίου του 1953 που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της κυβερνήσεως του Βατικανού (Acta Apostolicae Sedis no 15 del 30-11-1953) που θεσπίζει ότι:

1.Οι εξουσίες και τα προνόμια που παρέχονται στο Τάγμα, αν και υπόκεινται  στο Διεθνές Δίκαιο , ωστόσο, δεν αποτελούν το σύνολο των προνομίων σε ένα κυρίαρχο κράτος με την πλήρη έννοια της λέξης.

2.Το Τάγμα είναι Θρησκευτικό, εγκεκριμένο από την Αγία Έδρα.

3.Το τάγμα της Ιερουσαλήμ υπόκειται στην Αγία Έδρα και ειδικά στην Ιερά Σύνοδο της Αγίας Έδρας και οι φέροντες τα διακριτικά του Τάγματος είναι εργαζόμενοι του Τάγματος και συνεπώς της Αγίας Έδρας.

Στις 25 Ιουλίου 1955, ο SAR και Ι. Πρίγκιπας Νικόλαος υπέγραψε το διάταγμα του  νέου Συντάγματος.

Στις 3 Αυγούστου του 1962, ο Μεγάλος  Κληρονομικός καγκελάριος του Κυρίαρχου Τάγματος  της Κύπρου, η εξοχότητά του Pietro Paolo Conte Michele De Valitch, ορκίστηκε υποταγή στον Μεγάλο Μάγιστρο της Ένωσης των Αυτόνομων  Priories,  SAR και Ι. Πρίγκιπα Νικόλαο.

Στις 22 Φεβρουαρίου 1966, ο ήδη μεγάλης ηλικίας σήμερα SAR και Ι. Πρίγκιπας Νικόλαος, υπέγραψε τα  Letters Patent (δίπλωμα ευρεσιτεχνίας) των Δεσποτικών επιστολών,  που ρυθμίζουν την διαδικασία της διαδοχής και καθιέρωσαν, τον κληρονομικό Καγκελάριο του Μεγάλου  Κυρίαρχου Τάγματος της Κύπρου, την αυτού Μεγαλειότητα Conte Michele Pietro Paolo De Valitch, ως αντιστράτηγο  Μέγα Μάγιστρο, της Γενικής Ένωσης των αυτόνομων Priories, με το δικαίωμα στην κληρονομική διαδοχή του.

Κατά το έτος 1968 η αυτού εξοχότης  του Pietro Paolo Conte Michele De Valitch Lorenzo, έλαβε την ιερατική χειροτονία. Τον Ιούλιο του 1977 ο διάδοχος Gran Priore του Priority της Αγίας Τριάδας του Villedieu  Πρίγκιπας Lachastre, διακεκριμένο μέλος   της ένωσης των αυτόνομων Priories (Ηγουμενιών), ονόμασε την αυτού Εξοχότητα Conte Lorenzo De Valitch ως Γενικό  Εισαγγελέα της  Priory (Ηγουμενίας )του στέμματος  Villedieu.

Το 18 Αυγούστου, 1977, ο Σεβασμιώτατος Count Lorenzo De Valitch, που έγινε Αρχιεπίσκοπος,  υπέγραψε τη μεταφορά και την εγκατάσταση της έδρας των αυτόνομων Priories of Science στην πόλη της Νέας Υόρκης.  Στις 23 του Αυγούστου 1977, ο Γενικός Εισαγγελέας της Νέας Υόρκης, Luis J. Lefkowitz  χορήγησε την  νομική έγκριση για την Ένωση των  Αυτόνομων  Priories (Ηγουμενιών) με τον τίτλο όπως μεταφράστηκε από τα αγγλικά: ". Ομοσπονδία των αυτόνομων Priories(Ηγουμενιών)του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, Ιππότες της Μάλτας"

Στην ίδια ημερομηνία, ο αξιότιμος Alfred M. Ascione, ανώτατος δικαστής του κράτους της Νέας Υόρκης, της  πρώτης δικαστικής περιφέρειας, ενέκρινε την εν λόγω πράξη.

Στις 7 Απριλίου 1992, ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Conte Lorenzo De Valitch, Αρχιεπίσκοπος της Εφέσου, Μέγας Mάγιστρος της "Ομοσπονδίας Αυτόνομων Priories (Ηγουμενιών),  του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, Ιππότες της Μάλτας", ο καγκελάριος του στέμματος του "Κυρίαρχου Τάγματος της  Κύπρου" και Prior Γενικός Εισαγγελέας  του στέμματος   της «Priory (Ηγουμενίας) της Αγίας Τριάδος di Villedieu", σωματικά εξασθενημένος, νοσηλεύεται σε ένα ειδικό κέντρο για ηλικιωμένους.

Στην Ευρώπη όσοι είχανε ενταχθεί και ακολούθως επένδυσαν σ το  σύνταγμα του 1955, κυβερνούνται και διαχειρίζονται από Αντιστράτηγους και Priori που διαμένουν στην Ιταλία , Ελβετία, Γαλλία , Ελλάδα , Πολωνία και Μάλτα.  Οι περισσότεροι από αυτούς με τους αξιωματούχους και τους Ιππότες τους , δεν θέλησαν να τηρήσουν τον φόρο διαδοχής και δεν αναγνώρισαν το σχήμα του Μακαριότατου Don Lorenzo, O.S.B.  που στις 22 Ιανουαρίου 1994 στην πόλη Naxxar της Μάλτας, αυτοονομάστηκε διάδοχος της αυτού εξοχότητας  Αρχιεπίσκοπος Conte De Valitch. Τα προβλήματα που έθεσε ήταν καθοριστικά

1.            Όταν ο  Conte De Valitch υπέγραψε με τον Μεγάλο Μάγιστρο  SAR και Ι. Πρίγκιπας Νικόλαος,  τις Δεσποτικές  επιστολές και τις μεταβιβάσεις του 1966,  γεγονός  που  συνέβη,  σύμφωνα με τα αρχαία πρότυπα, στα πλαίσια της συνόδου των Ιπποτών  του Κυρίαρχου τάγματος. Αυτή η σύνοδος ήταν πράγματι το  καθοριστικό όργανο που  συνίστατο και τακτικά  συγκαλείτο  για  να λαμβάνει υπ’ όψη του και να επικυρώνει τις αποφάσεις για την κάθε περίπτωση.

2.            Η Αυτού Υψηλότης Conte De Valitch, εκείνη την εποχή  παρ’ όλο  ότι δεν είχε  ακόμα «πάρει  τους ψήφους»,  είχε ήδη εισχωρήσει στο Κυρίαρχο Τάγμα  χρησιμοποιώντας κάθε μέσο ώστε να αποκτήσει δικαίωμα σύμφωνα με τους παλιούς νόμους.

3.            Δεν υπήρξαν ανακοινώσεις των συνεδριάσεων για τους Ευρωπαίους Ιππότες ( με διαφορά οι πιο πολυάριθμοι), ούτε κλήθηκαν να συμμετέχουν οι άλλοι αδελφοί που είχαν προσχωρήσει σε άλλα Priorati , Balivati ,Commente , κ.λ.π. του Κυρίαρχου Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ. Κατά συνέπεια σε αυτή τη «έλλειψη αναγνώρισης», οι Ευρωπαίοι  Ιππότες διατηρούσαν τα διακριτικά τους , την ίδια δομή  και την  ίδια οργάνωση  με Υπασπιστές (Luogotenenti)για αρχηγούς τους.

Επιστρέφοντας  στην μελέτη της  τεκμηρίωσης , είπαμε ότι διαπιστώθηκε και τεκμηριώθηκε στον SAR Principe Nicola de Ligny-Luxembourg de Lascaris Ventimille (25 Ιουνίου 1955 απόφαση  του Ιταλικού Δικαστηρίου), το κληρονομικό δικαίωμα όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων της δυναστείας του και εκείνο του  προστάτης Μεγάλου Μαγίστρου. «Δικαίωμα Αίματος , Μεγαλειότητας και Τιμής» των Ενωμένων Αυτόνομων Priorati (Ηγουμενιών) και των Κληρονομικών Ηγεσιών του Κυρίαρχου Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ , Ιππότες της Μάλτας ,τα επακόλουθα Δυναστικά δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου εκείνου του να απονέμουν ή να μεταβιβάζουν σε άλλους  τους Ιπποτικούς τίτλους αυτού του Κυρίαρχου Τάγματος (χωρίς κανένα όριο στην χρήση των αντίστοιχων από αυτούς που τους δέχονται). Πρακτικά  κατά την ημερομηνία αυτή,  η απόφαση κάνει σαφή διάκριση ανάμεσα στο Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας (ονομαζόμενο SMOM υπό την αιγίδα του Βατικανού) και  την Παγκόσμια Ένωση Αυτόνομων Priority(Ηγουμενιών),  δηλώνοντας ότι …….« Το αρχαίο Τάγμα που εκπροσωπείται από όλα τα Priorati (Ηγουμενιες), αποφάσισαν να προχωρήσουν στον  ορισμό του νέου Μεγάλου Μάγιστρου τους  και στις 6 Φεβρουαρίου του 1954, εξέλεξαν με μεγάλη αξιοπρέπεια τον αναφερόμενο Πρίγκιπα Nikola de Ligny-Luxembourg di Lascaris Ventimiglia dell’ antica Dinastia Ardennes –Lorena.  

Ως αποτέλεσμα της απόφασης της 25 Ιουνίου 1955 το Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα των  Ιωαννιτών Ιπποτών του αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, που ονομάστηκε επίσης στο παρελθόν  « του Αγίου Ιωάννη του Άκρι, της Κύπρου, της Ρόδου και της Μάλτας», δικαιωματικά  ενσωματώνεται με την Αυτόνομη Ομοσπονδία των Αυτόνομων Priorati  και στις 25 Ιουλίου 1955 και  ο S.A.R. και Ι. Principe Nicola υπογράφει το διάταγμα του νέου Συντάγματος. Η τεκμηρίωση βεβαιώνει εξ άλλου ότι στις  18 Αυγούστου του 1977 υπογράφτηκε  η πράξη μεταβίβασης και ίδρυσης  της Επίσημης έδρας της Αυτόνομης  Ομοσπονδίας  των Αυτόνομων Priorati (Ηγουμενιών) στην πόλη της Νέας Υόρκης.

Πρακτικά με αυτήν την πράξη, της πρώτης Δικαστικής περιφέρειας, του Ανωτάτου Δικαστηρίου του κράτους της Νέας Υόρκης ( που εγκρίθηκε  από τον αξιότιμο δικαστή Alfred M. Ascione , των πολιτικών δικαστηρίων) και  με ακόλουθη νομική πράξη  στις 23 Αυγούστου του 1977, εγκρίθηκε νομικά  η «Αυτόνομη  Ομοσπονδία των Αυτόνομων Priorati (Ηγουμενιών)», με το όνομα στην Αγγλική γλώσσα “The Federation of the Autonomous Priories of the Sovereign Order of Saint John of Malta”(πράξη υπογραμμένη από τον  Luis J. Lefkowitz, γενικό εισαγγελέα της Νέας Υόρκης, που χορηγήθηκε υπέρ του  Αρχιεπίσκοπου Πατριάρχη Lorenzo Michel Pierre conte de Valitch).

Στην συνέχεια υπήρξαν επίσημες αναγνωρίσεις  της Ομοσπονδίας από διάφορα κράτη των Η.Π.Α. όπως του Michigan (12 Ιουνίου 1978) και Washington (1 Ιανουαρίου 1979).

Η αναγνώριση στην Ιταλία, (σύμφωνα με το Βασιλικό διάταγμα της  Αυτού Μεγαλειότητας του Βασιλέα VittorioEmanuele di Savoia, στις 27 Ιανουαρίου  1943) σαν  νομικό πρόσωπο δόθηκε στην ομοσπονδία σύμφωνα με το άρθρο 11 Ν.2  του  Συμφώνου Φιλίας ανάμεσα στην Ιταλία και τις Η.Π.Α,. που υπογράφηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 1948 και επικυρώθηκε στην Ιταλία με τον Νόμο 385 στις 18 Ιουνίου 1949.

Στην Federation of the Autonomous Priories of the Sovereign Order of Saint John of Malta, Knights of Malta, που  διοικείται από την Αυτού Εξοχότητα τον Αρχιεπίσκοπο Πατριάρχη Lorenzo Michel Pierre conte de Valitch (που από το 1966 έλαβε επίσης την αρμοδιότητα του κυβερνήτη της Ομοσπονδίας), συγχωνεύθηκαν και ενσωματώθηκαν διάφορα  ανεξάρτητα Priorati (Ηγουμενίες),  από Ιππότες και Ντάμες . Και ειδικότερα  τεκμηριώθηκε ότι από τις 22 Δεκεμβρίου του 1988 έως τις 7 Απριλίου του 1992, η Αυτού Εξοχότητα Αρχιεπίσκοπος  Πατριάρχης στις προτεραιότητες του χορήγησε και ανάθεσε  (έγγραφα που εγκρίθηκαν και στην Νέα Υόρκη  και στην Αυστρία και στην Ιταλία, Γαλλία και Μάλτα), βαθμούς και Ιπποτική αξιοπρέπεια της εν λόγω Ομοσπονδίας σε πολυάριθμους προύχοντες, πολιτικούς, οικονομολόγους, λογοτέχνες, επιστήμονες κ.λ.π. τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Ρωσία.

Η δραστηριότητα για 15 χρόνια  στην Ευρώπη και στα κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, οδηγείται από έναν Γενικό Υπολοχαγό και τους Πνευματικούς βοηθούς του με τελευταίο τον Don Renato Valente της Μάλτας.

Λόγω της  σοβαρής  κατάστασης  της υγείας του υπεύθυνου Αντιστράτηγου, ο οποίος τα τελευταία 3 έτη δεν μπόρεσε να ασκήσει επαρκώς τα καθήκοντα του προς τους Ιππότες και τους αξιωματούχους υπό την ηγεσία του, διοργανώθηκε στις 28 Ιανουαρίου του 2009 στην Ρώμη, ένα στρογγυλό τραπέζι αξιωματούχων , (Balid’Ambasceria, Priori, κ.λ.π.), που ανατέθηκε απευθείας στην Αυτού Εξοχότητα τον Αρχιεπίσκοπο Πατριάρχη Lorenzo Michel Pierre conte de Valitch , Αρχιστράτηγο από  το 1985-1991.

Επί τη ευκαιρία αυτής της στρογγυλής τράπεζας,   ανέλαβε Γενικός , Αρχιστράτηγος η Αυτού Εξοχότης Gran Bali D’ Ambasceria Cav. Dott. Cesare S. Fussone, για να ηγηθεί των αξιωματούχων και των Ιπποτών  μέχρι την «Σύνοδο της Ειρήνης» που πραγματοποιήθηκε κατά την ίδια ημερομηνία (στη Μάλτα από τις 30 /05 – 02/06/2009) προκειμένου να καθοριστεί η συνέχιση της  Federation of the Autonomous Priories of the Sovereign Order of Saint John of Jerusalem, Knights of Malta, των Ευρωπαϊκών  και των Ρωσικών Priorati και να ανεβάσουν στον ύψιστο βαθμό των  κυρίαρχων ταγμάτων τους έχοντας τίτλο.

Στην «σύνοδο της Ειρήνης» στην Μάλτα , στο Castello dei Baroni, (30 /05 – 02/06/2009)που ήταν παρόντες,  η Αυτού Υψηλότητα Gran Master Prince don A. Busietta, ο S.A.S  πρίγκιπας αντιβασιλέας G. Gaporaso, αξιωματούχοι της Ομοσπονδίας  και των άλλων κυρίαρχων ταγμάτων, Διπλωμάτες και Εκπρόσωποι του Μεγάλου συμβουλίου της Δαμασκού, των  αδελφοποιημένων,  το κυρίαρχο τάγματος των Ιπποτών της Ανταρκτικής, η Συνομοσπονδία των Σταυροφόρων και  η Αυτόνομη Ομοσπονδία των Αυτόνομων Priorati, της Εξαρχίας της Ευρώπης και της Ρωσίας, επιβεβαίωσαν στην ηγεσία του τάγματος την Αυτού Εξοχότητα τον Γενικό Αντιστράτηγο Cav. Dr. CesareFusson, με ανύψωση βαθμού σε Μεγάλο Μάγιστρο και με ανύψωση βαθμού στην ύψιστη τιμή του Πατριάρχη, τον  Don.R. Valente di Malta , που από δεκαετίες διετέλεσε πνευματικός οδηγός του Κυρίαρχου Τάγματος.

Ο Μεγάλος Μάγιστρος S.A.S Cesare S. Fussone, στις 23 Οκτωβρίου του 2009 στο κράτος της  Νέας Υόρκης,  από την θέση του κυβερνήτη, που  κατοχυρώθηκε  από την «Σύνοδο της Ειρήνης» στην Μάλτα, με την έγκριση και την δικαστική αναγνώριση (με την υπογραφή  της  υπηρεσίας  της πολιτείας της Νέας Υόρκης, της Πόλεως του Albany, στο πρόσωπο του Daniel E. Shapiro, πρώτο γραμματέα  του κράτους), ενέκρινε την  σύγκλιση και ενσωμάτωση των : «Federation of the Autonomous Priories of the Sovereign Order of Saint John of Jerusalem, Knights of Malta», «La Federazione Autonoma dei Priorati Autonomi dell’ Esarcato di Europa e di Russia»  και «Priorati indipendenti dei Dignitari , dei Cavaglieri e delle Dame» με την «Εξαρχία  της Ευρώπης και της Ρωσίας, FEDAP-SOSJJ  Knights of Malta  (US Priorate, NY)  Inc.»

Στις 8 Αυγούστου 2012, ο Μεγάλος Μάγιστρος του κυρίαρχου Τάγματος ,  ανακοίνωσε  στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών την πρόθεσή του να προωθήσει την  επανεξέταση της “συνθήκης της Amiens” (1802) και, επίσης, ταυτόχρονα ενημέρωσε τα άλλα Τάγματα, Priorati,  Balivati και τους τρίτους (ταχυδρομικώς και με δημοσιεύσεις μέσω του διαδικτύου) σε ότι αφορά στη «σύνοδο της Ενσωμάτωσης» (Ρόδος  6-7 Οκτωβρίου 2012). Με  την ευκαιρία αυτή,  η σύνοδος των Ιπποτών, επιβεβαιώνοντας κάθε δραστηριότητα που διεξήχθη  κατά τη διάρκεια των ετών, είχε ως αποτέλεσμα την αλλαγή της ονομασίας του Κυρίαρχου Τάγματος , και το μητρώο «Esarchate of Europe and Russia,  FEDAP- SOSJJ  Knights of Malta (US Priorate, NY) Inc.”, το αντικατέστησε από την τρέχουσα  «Sovereign Order of Saint John of Jerusalem, World Confederation,  Knights of Cyprus, Rhodes,  Malta, Saint Petersburg”(reg.N.Y.S. Dep. ofstate,Albany, NewYork, n.12231-0001, 29 Νοεμβρίου 2012).

Έτσι, με μια σύνοδο Ιπποτισμού,  επέστρεψε το πραγματικό όνομα και η ουσία του Τάγματος , η οποία κοινοποίησε στον κόσμο ότι οι Ιππότες του San Giovanni  είναι πάντα παρόντες, πάνω απ’ όλα για την υπεράσπιση των φτωχών, των αδυνάτων και των δοκιμαζόμενων, με λίγα λόγια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ειρήνης  ανάμεσα στους λαούς.

 

 

ΡΟΔΟΣ 2013  -   Σελίδα 10

 

 

 

<a href="http://www.yasni.it/sovereign+order+of+saint+john+of+jerusalem/trovare+persona?psr" target="_blank">sovereign order of saint john of jerusalem</a>